Η κυφοπλαστική είναι η εξέλιξη και βελτίωση της σπονδυλοπλαστικής. Η σπονδυλοπλαστική ξεκίνησε τη δεκαετία του ΄80 και η κυφοπλαστική άρχισε να χρησιμοποιείται περίπου 10 χρόνια αργότερα.
Και οι δύο μέθοδοι ανήκουν στις διαδερμικές ελάχιστα επεμβατικές, διότι χρησιμοποιούν μόνο μία μακριά βελόνη ή καθετήρα, χωρίς άλλη παρέμβαση. Η βελόνη καθοδηγείται με απλές ακτινογραφίες, διασχίζει τους μυς και τα μαλακά μόρια, διέρχεται από τους αυχένες των σπονδύλων και εισέρχεται στο σπονδυλικό σώμα. Η έγχυση γίνεται με παρακολούθηση υπό ακτινοσκόπηση. Η επέμβαση μπορεί να γίνει με τοπική ή γενική αναισθησία και η νοσηλεία μπορεί να είναι από λίγες ώρες μέχρι μία ημέρα.
Σπονδυλοπλαστική ονομάζεται η έγχυση ακρυλικού τσιμέντου μέσα στο σώμα του σπονδύλου που έχει υποστεί κάταγμα. Το τσιμέντο διαχέεται ανάμεσα στις οστικές δοκίδες, οπότε όλα τα θραύσματα οστού που προκαλούν πόνο με την κίνηση ακινητοποιούνται και ο πόνος υφίεται. Ο στόχος της σπονδυλοπλαστικής είναι η μείωση του πόνου του κατάγματος και η αποφυγή περαιτέρω απώλειας του ύψους του σπονδύλου.
Κυφοπλαστική είναι η επέμβαση που πριν την έγχυση του τσιμένου εκπτύσσει τον όγκο του συμπιεσμένου από το κάταγμα σπονδύλου με ένα μπαλόνι. Το πρόσθετο πλεονέκτημα της μεθόδου είναι ότι μπορεί να αποκαταστήσει σε κάποιο βαθμό το ύψος του σπονδύλου και να μειώσει την πιθανότητα για κυφωτική παραμόρφωση. Επιπλέον, η κοιλότητα που παράγει το μπαλόνι, η οποία στη συνέχεια θα πληρωθεί με τσιμέντο, παράγει πιο ασφαλές περιβάλλον για τον έλεγχο της διασποράς του τσιμέντου.
Η κυφοπλαστική χρησιμοποιείται κυρίως στα οστεοπωρωτικά κατάγματα αλλά και σε ειδικές περιπτώσεις τραυματικών καταγμάτων και όγκων.
Η κυφοπλαστική δεν έχει όφελος όταν το κάταγμα έχει πωρωθεί ή όταν η συμπίεση του σπονδύλου υπερβαίνει το 80% του ύψους του, οπότε δεν υπάρχει και χώρος για να εισέλθουν οι βελόνες στο σπονδυλικό σώμα. Επίσης, ο γιατρός οφείλει να λαμβάνει πάντα υπόψιν και άλλες παραμέτρους προτού καταλήξει ότι η κυφοπλαστική είναι η ιδανική αντιμετώπιση, την ακεραιότητα των πλαγίων τοιχωμάτων του σώματος, την ακεραιότητα των οπισθίων δομών, την αστάθεια, την πολλαπλότητα των καταγμάτων, τον βαθμό της οστεοπώρωσης και άλλα.
